Άγγελου Τερζάκη
Η πριγκιπέσα Ιζαμπώ
Πάνω στο ακρωτήρι τούτο, που φράζει με τον τεφρό του όγκο τον κρουσταλλένιο ορίζοντα, μια πολιτεία πανάρχαιη είναι κουρνιασμένη.
Αρχόντισσα άλλοτε, τώρα απολησμονημένη και γριά, κρατεί το ίδιο πάντα ακριβό όνομα.
Είναι τ’ Ανάπλι. Τα τειχιά της υψώνονται ακόμα, οδοντωτά και αγέρωχα, συμμαζεμένα σε προαιώνια στάση ανήσυχης απαντοχής. Αγριωπό και με σμιχτά φρύδια τ’ ορθοστημένο πέτρινο κεφάλι λαγοκοιμάται, κι όμως – έτσι που το κοιτάζεις – νιώθεις πως μέσα στον ύπνο του δεν αποξεχνιέται ποτέ. Στητό, αυτιάζεται αδιάκοπα τον άνεμο της θάλασσας, οσμίζεται και καρτερεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου