Ουαί υμίν υποκριτές ...

του Πάνου ΤΡΙΓΑΖΗ

Και να που η Ελλάδα γέμισε αντιφασίστες και αντιρατσιστές, που δεν συγκινούνταν τόσα χρόνια από τις φασιστικές βιαιότητες σε βάρος των μεταναστών, ούτε από τα κηρύγματα του μίσους εναντίον γειτονικών λαών, στα οποία προέβαιναν και σεπτοί ιεράρχες, από τη Θεσσαλονίκη ώς τα Καλάβρυτα. Ανάμεσά τους και κάποιοι που διακήρυσσαν ότι «οι Έλληνες δεν είμαστε ρατσιστές», λες και ο ρατσισμός είναι στο DNA άλλων λαών, όπως των Γερμανών, τους οποίους ορισμένοι στη χώρα μας ενοχοποιούν συλλογικά τα τελευταία χρόνια, χαρακτηρίζοντας τη σύγχρονη Γερμανία Δ' Ράιχ, ενώ το ίδιο κάνουν και με τους απανταχού Εβραίους, τους οποίους ταυτίζουν με τις πολιτικές του κράτους του Ισραήλ.

Άραγε, δεν ευθύνονται όλοι αυτοί για την εξάπλωση της επιρροής της Χρυσής Αυγής; Δεν ευθύνεται ο κ. Σαμαράς, που παιάνιζε προεκλογικά «εμπρός να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας», αναπαράγοντας την άκρως ξενοφοβική άποψη ότι η παρουσία των μεταναστών στη χώρα μας, με ή χωρίς χαρτιά, είναι ένα είδος ξένης εισβολής ή μέρος κάποιας διεθνούς συνωμοσίας για τη δημογραφική αλλοίωση της χώρας μας και την εξαφάνιση του έθνους των Ελλήνων. Ή μήπως τέτοιες απόψεις δεν συναντά κανείς σε όλα τα κόμματα του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου».

Και ποιος δεν θυμάται τι τράβηξε ο Αντώνης Ρουπακιώτης στην προσπάθειά του να προωθήσει ένα αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, για το οποίο «αδειάστηκε» άγαρμπα από το Μαξίμου; Ένα νομοσχέδιο που τώρα, μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, θυμήθηκε ο νυν υπουργός κ. Αθανασίου, ο οποίος -ως γνωστόν- δεν διακρίνεται για τον αντιρατσισμό του.

Ο δυσμενής διεθνής αντίκτυπος από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν είναι ό,τι καλύτερο για τη μνημονιακή κυβέρνηση και την εικόνα της χώρας μας. Αναδιπλώνεται, λοιπόν, η κυβέρνηση Σαμαρά αντιλαμβανόμενη ότι το ανοιχτό φλερτ με τη Χρυσή Αυγή δεν μπορεί να κρατήσει άλλο και την ίδια ώρα προσβλέπει στον προσεταιρισμό μερίδας των ψηφοφόρων του φασιστικού μορφώματος. Μ' ένα σμπάρο δύο τρυγόνια.

Επιμένει, όμως, και στην καταστροφική πολιτική της η κυβέρνηση Σαμαρά, που αφήνει πίσω της κοινωνικά ερείπια και γεννάει αισθήματα εθνικής ταπείνωσης, τα οποία εκμεταλλεύθηκε η Χρυσή Αυγή για την ανάπτυξη της εγκληματικής δράσης της, δημαγωγώντας ασύστολα και παραπλανώντας πολλούς νέους ανθρώπους και κοινωνικές ομάδες που ωθούνται στο κοινωνικό περιθώριο από τις βάρβαρες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζονται στη χώρα μας.

Άρα, η μάχη κατά του φασιστικού φαινομένου πρέπει να δοθεί πρωτίστως μέσα στην κοινωνία, να είναι μία μάχη πολιτική, μάχη ιδεών και αξιών. Ιδού, το πεδίο δόξης λαμπρόν για τον ΣΥΡΙΖΑ και όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς, οι οποίες θα έπρεπε να είχαν συγκροτήσει κοινό μέτωπο ήδη από τις εκλογές του περασμένου Μάη για να ανοίξει μια άλλη προοπτική ελπίδας για τον τόπο και τον ελληνικό λαό, μακριά από την ανασφάλεια, τον φόβο και την απελπισία. Ας μην ρίχνουν, λοιπόν, κάποιες αριστερές δυνάμεις τις ευθύνες μόνο σε άλλους, στο σύστημα κ.λπ. για το γεγονός ότι περίπου μισό εκατομμύριο Έλληνες πολίτες αναζήτησαν αποκούμπι στη Χρυσή Αυγή, δηλαδή σε ένα πολιτικό μόρφωμα, που εκπροσωπεί ένα ιστορικά καταδικασμένο και αποκρουστικό παρελθόν, το οποίο δεν είναι και τόσο μακρινό.

Το μέλλον, που υπόσχεται η Αριστερά όλων των αποχρώσεων, πρέπει να εμπνέει και να συνδέει το όνειρο με τον ρεαλισμό για να πείσει και να κερδίσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού υπέρ μιας εναλλακτικής πρότασης διεξόδου από τη σημερινή βαθιά κρίση, όπου πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα νέοι άνθρωποι ζουν μια κατάσταση που θυμίζει έναν στίχο του Μαγιακόφσκι: «Η πολιτεία αμπάρωσε τον δρόμο με σκοτάδι». Και το σκοτάδι μπορεί να διαλυθεί μόνο από το φως της ελπίδας για την αναγέννηση της Ελλάδας στο πλαίσιο μιας άλλης Ευρώπης, μακριά από εθνοκεντρικές και εθνικοαπομονωτικές εμμονές.

* Ο Πάνος Τριγάζης είναι υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων και Θεμάτων Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου για την Ειρήνη και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

πηγη  ΑΥΓΗ 28/9/13